Leksykon sfrustrowanego redaktora: C


Data publikacji: Środa 14 maja 2014

Cenzura (oficjalna kontrola publikacji oceniająca je pod względem politycznym, obyczajowym, moralnym): redakcyjny miecz obosieczny jednostronnie tępy, tzn. redaktor nie może nim posiekać tekstu autora na kawałki według kryterium poprawnościowego, bo licentia poetica i te rzeczy, natomiast wydawca z powodzeniem siecze nim tekst zredagowany według kryterium widzimisiowatowego, bo wydawca zawsze ma rację. Więcej: zobacz Dekalog redaktora, punkt 2 i 3. Dekalog redaktora

Chała (marny, bezwartościowy utwór literacki, szmira): inne potoczne określenie propozycji wydawniczej, a także większości publikacji dostępnych na rynku. Jedyny typ utworu literackiego, w stosunku do którego wprowadzenie cenzury uważam za jak najbardziej uzasadnione po ustaleniu stosownego kryterium, np. chałowatościowego. Zwolennicy tego rozwiązania są proszeni o polubienie tego wpisu, bloga, a najlepiej całego PRE-TEKSTU na Facebooku.

Chochlik drukarski (błąd w druku, zwłaszcza powodujący zabawne nieporozumienie): istota międzyznakowa zamieszkała w przestrzeni międzystronicowej znana z działalności wywrotowej i objawiająca skłonność do nieoczekiwanych migracji. Efekt nigdy nie jest zabawny, z redakcyjnego punktu siedzenia może być jedynie mniej (przestawione numery stron, pomylone podpisy) lub bardziej (spis treści pochodzący z innej publikacji) tragiczny.

Chorągiewka (układ typograficzny, w którym jeden bok tworzy linię pionową, a drugi jest nieregularny): podobnie jak swój realny imiennik ma tendencję do nieoczekiwanych zwrotów w prawo lub lewo, ale nie ma to nic wspólnego z kierunkiem wiania wiatru, za to wszystko z przypadkowym naciśnięciem kombinacji klawiszy: CTRL + L lub CTRL + R.

Chronologia (kolejność wydarzeń lub zjawisk): termin, o którym większość piszących książki nie ma bladego pojęcia albo z uporem ignoruje. Chronologia klasyczna od początku do końca obecnie jest w zaniku, chronologia wsteczna od końca do początku istnieje w wersji szczątkowej, a tryumfy święci chronologia chaotyczna, czyli byle gdzie, byle kiedy, byle bez sensu.

Copyright (formuła umieszczana na utworze określająca prawo autora lub wydawcy do rozpowszechniania go): symbol, który z racji totalnej dezinformacji co do tego, gdzie powinien być umieszczany, na wszelki wypadek umieszczany jest wszędzie.

Cudzysłów (znak graficzny, w którym umieszcza się wypowiedzi cytowane, określenia umowne lub ironiczne): jeden z ulubionych znaków interpunkcyjnych w autorskim menu; drugi, zaraz po przecinku, najczęściej połykany i zjadany element publikacji. Zwykle intencjonalnie.

Cycero (miara typograficzna lub stopień pisma o wielkości 12 punktów): kolejny termin, który powinien znać każdy szanujący się redaktor, zazwyczaj do niczego mu niepotrzebny; potocznie nazywany dwunastką; co bardziej oczytanym i mniej zorientowanym w temacie nieodmiennie kojarzy się z rzymskim mówcą wyrzekającym na czasy i obyczaje.

Cytat (dosłowne przytoczenie czyjejś wypowiedzi lub cudzego tekstu): najgroźniejszy chwast literacki; twór mnożący się w sposób zatrważający i niemożliwy do wyplenienia, grożący zagłuszeniem tekstu własnego autora nawet w kilkudziesięciu procentach. Sieje się przez internet metodą kopiuj-wklej.

Czasopismo (druk ukazujący się periodycznie z określoną częstotliwością): dla redaktora wskaźnik zdrowia fizycznego i psychicznego; okres publikacji idealnie pokrywa się z okresowymi dolegliwościami: bólami głowy, bezsennością, wzrostem agresji i ilości spożywanej kawy.

Czcionka (znak pisma drukarskiego lub komputerowy obraz tego znaku): znak, który dla redaktora funkcjonuje jako ekwiwalent rzeczywistości.

Czytanie (zapoznawanie się z treścią tego, co zostało zapisane, poprzez przebieganie wzrokiem po literach): w odniesieniu do większości populacji czynność i umiejętność w zaniku (zwłaszcza w połączeniu z rozumieniem), wykonywana w formie szczątkowej (przydatna właściwie jedynie przy napisach do filmów); w odniesieniu do redaktorów równoznaczna z życiem osobistym, snem i oddychaniem, a często ważniejsza od pierwszego i drugiego.